Αλέξανδρος Γεωργίου, Nan Goldin, Roni Horn, Πάνος Κοκκινιάς, DeAnna Maganias, Catherine Opie, Ugo Rondinone, Wolfgang Tillmans

”Το πιο λαμπρό αποτέλεσμα της φωτογραφίας είναι πως δημιουργεί την εντύπωση ότι μπορεί κανείς να χωρέσει όλο τον κόσμο στη συλλογή του γιατί συλλέγοντας εικόνες συλλέγεις τον κόσμο”. Η φωτογραφία αιχμαλωτίζει την εμπειρία και παράλληλα τη μετατρέπει σε οικεία. Oπως αναφέρει η Susan Sontag στο βιβλίο της Περί Φωτογραφίας ο φωτογραφικός φακός συλλαμβάνει την πραγματικότητα και τότε η φωτογραφία αποκτά ακόμη ένα ρόλο, της ερμηνείας του κόσμου. Ταυτόχρονα υπάρχει μία παραδοχή, ”ο κόσμος – εικόνα θα επιζήσει περισσότερο από όλους μας” άρα και η φωτογραφική πράξη ίσως αποτελεί την απάντηση στην αθανασία των γεγονότων, το οποίο δεν παύει να είναι εντελώς μία ψευδαίσθηση ή ένας καθησυχασμός του φωτογράφου.

Οι φωτογραφίες λειτουργούν σαν σημαντικά στιγμιότυπα που ”φωτίζονται για μία στιγμή αλλά υπάρχουν για πάντα”. Δεν είναι εφικτό να κατανοήσουμε ή να ερμηνεύσουμε πλήρως τον κόσμο, όμως μέσα από τις φωτογραφικές πληροφορίες μπορεί κανείς να τον προσεγγίσει με έναν πολυποίκιλο τρόπο θέασης και παρατήρησης.

Η ενοποίηση των έργων στην έκθεση ”Θέα από Ψηλά” δεν έχει στόχο την δημιουργία μίας θεματικής, είτε μία ιστορική προσέγγιση στην αλληλουχία των εικόνων αντίθετα η επιλογή
αποσκοπεί στην υπέρμετρη ποικιλία που τείνει να είναι μία πιο πλήρης εκδοχή ενός σύγχρονου κόσμου. Τo στοιχείo της διαδρομής και το στοιχείο της αποτύπωσης της στιγμής χρησιμοποιούνται εναλλάξ στην έκθεση ”Θέα Από Ψηλά” και διαφαίνονται στα έργα του Αλέξανδρου Γεωργίου, της Ναν Γκόλντιν, του Πάνου Κοκκινιά, της Ντιάννας Μαγκανιά, της Κάθριν ‘Οπι, του Ούγκο Ροντινόνε, του Βόλφγκανγκ Τίλμανς, της Ρόνι Χορν. Η έκθεση αποσκοπεί κυρίως στην ανάδειξη του ρόλου της φωτογραφίας (ανάμεσα στους πολλούς που έχει) και τη δημιουργία σημειώσεων ατάκτως ερριμένων από εικόνες και από ποικίλες οπτικές γωνίες.

Τα αποσπάσματα εντός εισαγωγικών είναι αναφορές στο βιβίο της Susan Sontag Περί Φωτογραφίας.